GeoFoxing; van Satelliet tot Spoetnik

De eerste (vrijdagavond)jacht van het VERON Pinkster Radiokamp 2006 zou de GeoFoxing worden die door Wilma PD2WLM en Wim PD2WAM was georganiseerd. De bedoeling van de GeoFoxing was het volgen van een reeks GPS coördinaten waarvan het eerste gegeven was bij de start en het volgende steeds door het vinden van een pieper of het uitvoeren van een opdracht gevonden moest worden. Maakte je een fout, dan was de kans groot dat voor jouw team de GeoFoxing over was en je wellicht gebruik zou moeten maken van de verzegelde "thuiskom" envelop. De route zou dan immers onderbroken zijn. We kregen speciaal voor deze tocht gemaakte wedstrijdformulieren om daarop de coördinaten te noteren in lengte- en breedte graden. Tevens was er een ruimte gereserveerd om een cijfercode op te schrijven die bij elke pieper op een kaart stond. Er moesten ook twee cijfers van een 3-cijferig cijferslot worden gevonden via opdrachten (er was er gelukkig al één ingevuld). Deze zou later bij de finish tot een speciale verrassing leiden. Ook moesten we goed opletten op valse vossen die identiek waren met coördinaten en code en al, maar deze zonden geen signaal uit en lagen meestal een paar meter verderop in het zicht. Deze hebben ons verder geen problemen gegeven, maar het hield je scherp.

Het zou de eerste vossenjacht worden die ons per satelliet naar de spoetnik zou leiden. Voor deze gelegenheid hadden we een team samengesteld (want dat was geadviseerd vanwege de complexiteit van de jacht), waarbij er één de route en het puzzelwerk zou coördineren en drie gewapend met GPS en 2m peildozen de piepers zouden opsporen langs het GPS track (Willem PD2RYP en Maureen PD2MEJ afwisselend met de Junior2 met rolmaat Yagi, Bob PD2AT met zijn Oekraïense peildoos en ondergetekende PE5EDW met de Shorty42). We gebruikten een Garmin eMap en die zou het ons later behoorlijk lastig maken vanwege signaal verlies onder het dichte bladerdak, maar dat was gewoon onze handicap waar we mee door het jachtige leven moesten. Het was af en toe wel frustrerend.

We hebben de grootste lol gehad bij een GeoFox waar je op een fluit moest blazen. Als je dat deed reageerde er een piepertje in de buurt waarnaast twee elektronische speelgoed memo recorders waren opgehangen (een blauwe en een rode, al naar gelang de kleur van je wedstrijdformulier, wij hadden rood). Maureen liep precies tegen die memo recorders aan en had nooit die fluiten gezien…die vonden we pas daarna. We hebben toen nog heel geheimzinnig daar zoekend rondgelopen als rookgordijn voor een ander team dat ook aan het zoeken was. Ook hebben we lang gezocht naar een Gillende Aap die in het begin te zwak was voor een zuivere peiling met al die reflecties in het bos. Later vonden we hem toch in een boom op ongeveer 600 meter aan de andere kant van de hei. We moesten daar tellen hoeveel verschillen er waren tussen twee plaatjes. Via allerlei omwegen en druk coördinaten invoerend in de GPS om vervolgens weer te "vossen" kwamen we weer dicht in de buurt van de camping. De tocht had ons via de fietstunnel richting Exloo en terug gevoerd, een heel erg mooie route. En vergeet bij het tellen van de fietsen op het ANWB bord de fietsen op de kop van de paal niet mee te tellen. Hier scoorden we goed op!!. Bob had nog een avontuur als pony in de wei bij het tellen van de ronde paaltjes, weer terug over het prikkeldraad (bijna was het "zeg maar Hanni, want mijn … hangen aan het hek" hi) en toen met een kwartier speling gefinisht. Het werd al best donker.

Toen was de tijd om de resultaten bekend te maken van de gevonden cijfercodes van alle teams. Wilma deed dat geweldig leuk en had de juiste antwoorden bedekt. Iedereen was druk aan het speculeren over welke getal goed en fout zou zijn. Wij hadden een aantal sterk van de massa afwijkende antwoorden die onmiddellijk door de anderen als fout werden bestempeld. En wij maar volhouden dat de rest fout was…de spanning liep hoog op (in een goede sfeer). Toen ging Wilma stuk voor stuk de antwoordrijen langs en streepte gelijk de foute cijfers door. Tot aan die bewuste afwijkende antwoorden hadden we alles nog goed en wat bleek…wij waren de enige foutloze groep!! Lachen dus en we waren zo trots als een (gillende) aap in volledige staat van euforie. ("Het is stil aan de overkant" werd er zacht gezongen bij ons..hi). Ons team had gewonnen. Wij mochten toen onze code van het cijferslot gaan proberen op een metalen kist. Deze klopte en met enige hulp ging deze open. Hierin zat een verwijzing naar een schat die buiten het Vlintje in het bos was begraven. Dit duurde even, maar toen kwam er een grote houten kist tevoorschijn die met Gouden (chocolade) Dukaten was gevuld en ook kunstig vervaardigde porseleinen beeldjes bevatte. Een ware schat!! Een trofee in de vorm van kleine schatkistjes werd op maandag ingegraveerd en wel uitgereikt aan alle team leden van het winnende team.

Een ieder kreeg ook nog een lot. Daarmee hadden we kans op een echte ijsmachine. De loterij winnaar zou deze op maandag bij de afsluiting ontvangen.

Al met al een hele leuke en originele jacht, met veel afwisseling en speurwerk er in. De complimenten voor de organisatoren, Wim en Wilma Bettgens, voor deze fantasierijke avondjacht.

Edwin Verburg PE5EDW,
VERON Zaanstreek R46