2m ARDF jacht in Hargen aan Zee op 9 april 2006

Björn PD4BWD en Tommie NL-13197 zijn goed bezig de laatste tijd en hebben in zeer korte tijd een komplete 2m ARDF set samengesteld en daarbij ook nog snel een datum weten te prikken om het spul te gaan gebruiken. Dit was op 9 april het geval, de eerste ARDF jacht in het Noord-Hollandse sinds tijden. Van tevoren hadden we op de VERON Zaanstreek site de aankondiging geplaatst en helaas had Björn net de deadline gemist voor het mei nummer van Electron. Gelukkig waren alle andere websites (tot aan die van Dieter DF7XU in Duitsland aan toe, de "2m-Wettbewerb an der Nordseeküste in Alkmaar/NL" stond daar op vermeld). Het deed ons allen deugd dat ook de jagers van buiten Noord-Holland in grote getalen gekomen waren. Ook Ron PD0HAQ was er en zijn zoon Merijn nam de honeurs voor hem waar en was de jager.

Ik had mijn twee broers, Robin en Marco, zover weten te krijgen om mee te doen en met zijn drieën gingen we die zondagochtend op stap naar Hargen aan Zee (een half uurtje rijden vanaf Zaandijk). Aangekomen bij de parkeerplaats stonden Willem PD2RYP en Frans PA3BKW ons reeds op te wachten. Het was niet geheel duidelijk waar we moesten zijn en er werd parkeergeld geheven, dus eerst even voor de zekerheid Tommie gebeld en ja hoor... het parkeerterrein op. Daar stond het hele circus gereed aan de bosrand.

Na aanmelding bij Tommie gingen we onze peildozen in stelling brengen voor wat voorpeil activiteiten. Ik had mijn Shorty42, Marco had mijn eerste rolmaat antenne (zie elders op de site) met mijn "verse" Junior2 ontvanger erop en Robin kreeg een leendoos van de club. We kregen een mooie kleurenplaat van het gebied en na enig peilwerk bleek vos 4 wel heel erg zwak, zo zwak dat niemand hem hoorde (wel ERG zwak dus...hi). De andere 4 vossen waren goed te horen en zoals verwacht gaven de duinen die rond de parkeerplaats lagen een lekker vertekend beeld van de werkelijke situatie van de vosjes. Ik had vos 5 pal oost en vos 2 zuid vanaf de start. Vos 3 en 1 ergens daartussen en mijn route zou 5, 3, 1, 2 worden met als verrassing de onhoorbare vos 4. We mochten 2 1/2 uur over de jacht doen (een belofte voor een stevige tippel!!).

Na de start en na de eerste duinrijen te zijn gepasseerd kon ik vos 4 waarnemen en deze had ik tussen 1 en 2 ingepland. De zoektocht naar vos 5 was een bereklus. Keer op keer speelde die duinen en valleien me parten tot ik op een gegeven moment die uitkijktoren in de gaten kreeg waar het signaal vanaf scheen te komen. En ja hoor...vos 5. Snel weer verder, want de equipe ABE/HRX zat me op de hielen en ik wilde de locatie niet openbaren aan hen. Maar ach...wat zat vos 5 een eind weg. Volgens mij kostte het me een bijna drie kwartier voordat ik er was. Ik hoopte dat de rest mee zou vallen. Dat was een illusie (zie "beetje huilen" aan het eind).

Een snelle kruispeiling op weg naar vos 3 gaf vos 1 een nieuwe plek in mijn looproute (als laatste dus) en vos 3 bleef zich maar verplaatsen, of waren dat weer die ellendige duineffecten. Na op een groot duin te zijn geklommen zag ik een prachtig meer, Het Vogelmeer. De peiling zei in hoofdletters ACHTER HET MEER en daar ging ik weer, land over zand en om het water heen. In de verte zag ik de ABE/HRX kolonne weer aankomen. Deed ik iets niet goed?? Hoe zijn zij al daar, terwijl ik toch flink doorliep/rende. Uiteindelijk had ik vos 3 te pakken en ging toen snel door naar 2 of 4, want die peilingen gingen een beetje door elkaar lopen. Toen ik vlakbij vos 2 was en links het bos in wilde stormen zag ik Jenny en Dick Fijlstra er net uitkomen. Later kwam ik ze weer tegen en ze bleken net als ik op zoek te zijn naar 2 en ook 4 moest in de buurt zijn. Uiteindelijk vonden we de nummer 4 listig weggestopt onder een boom tegen weer zo'n verduivelde duin. Ik hoorde van mijn broers die daar in de buurt waren geweest dat ze vos 4 nooit gehoord hadden, ik moet die peildozen dus maar eens gaan natrekken of stonden ze in de schaduw van dat duin??. Vos 2 hadden ze wel in de gaten en gevonden. Het peloton van ABE/HRX zagen we de berg voorbij vos 4 oplopen en zij waren pal langs vos 4 gelopen zonder hem te hebben gevonden. Ze gingen toch nog maar even kijken. Vos 2 zat weer een paar duinrijen verder midden in het bos tegen de kuststrook aan en was wederom goed weggestopt. Als je daar te hard over de duintop stormde liep je de kans om in een "ravijn" bekleed met zachte dennenaalden te storten. Gelukkig waren we te moe om te stormen...hi.

Op weg naar vos 2 kregen we (ik liep gezellig met Jenny en Dick mee) herhaaldelijks "bijna aanvaringen" met van die fietsers die denken dat ze haast hebben en ons luid schreeuwend maanden om toch vooral niet daar te gaan lopen waar zij wilden gaan fietsen. Het is "levensgevaarlijk" zei er één tegen ons, waarop ik iets terugriep als "dan moet je niet zo hard fietsen...". Ik heb niet gehoord wat hij terug zei, maar dat wilde ik vast ook niet horen.

De enige weg die direct genoeg naar vos 1 liep ging over konijnenpaden en op een gegeven moment doemde er een grote heuvel op en we dachten dat dat weer zo'n "Björn plek" zou zijn, maar hij was zo slim om een deal te sluiten met die heuvel om het signaal van vos 1 dusdanig om te buigen dat we wederom op het verkeerde been gezet werden. Het duurde twee timer cycli (of cyclussen...nieuwe spelling??) voordat we het vosje vonden. Ik zag hem het eerste en ging daarna in looppas naar de finish met, pro-forma, de MO van moeder de vos in mijn oor. Dit was volstrekt overbodig, want de C2000 mast kon je van veraf zien staan op het parkeerterrein.

Ik bleek later de snelste tijd te hebben gelopen en was blij verrast met mijn eerste plaats. Mijn zweet was niet voor niets geweest. Ruim voor de vossenjacht had Björn ons verzekerd dat het "huilen" zou worden. Ik lachte daarom, maar uiteindelijk was het toch wel een klein beetje huilen (best wel een zware tocht met al dat zand en heuvels). Mijn complimenten voor de uitstekend uitgezette jacht en vooral de catering aan de finish was goed verzorgd met een broodje worst en wat te drinken. Een mooie herinneringskaart kwam daar nog bij en er waren zelfs prijzen (alleen waren die thuis vergeten, hi).

Mijn broers hadden de 12e en 13e plaats behaald uit een veld van 16 jagers en dat is, gegeven de omstandigheden, een knappe prestatie. Ze hebben erg zitten zoeken tussen vos 1 en 2 en een ooggetuigeverslag vanaf het duin bij de finish zei dat er behoorlijk heen en weer gelopen werd en dat ze "op de knieën" waren gesignaleerd door Willem en later bleek dat ze daar de kruispeiling naar vos 1 aan het inteken waren. Dit bleek een goede zet, want deze en vos 2 waren hun buit voor de dag in een goede eindtijd.

Robin en Marco aan de finish

Evaluatie van deze eerste ARDF in Hargen (alleen opbouwende kritiek natuurlijk, hi):
- afstand was wat te lang, afgemeten naar mijn eigen stevige looptempo en eindtijd van ca. 1:50 uur. Misschien de jacht opsplitsen in 3 vossen voor de recreant en 5 voor de wedstrijdlopers? Maar volgens mij moet 5 binnen de 1 1/2 te doen zijn voor de wedstrijdlopers.
- afstand van de thuisvos tot aan vos 1 leek wat aan de krappe kant. De thuisvos was prominent op een duin gezet en was flink sterk in verhouding met de verstopte vos(sen);
- het terrein was in één woord geweldig, volgens mij was een ieder het daar over eens. Deze plek houden we er in!!
- het was niet geheel duidelijk op welke "paden" we nu wel en welke we niet mochten lopen. Een enkeling is de boswachter tegen gekomen, maar volgens mij zijn er geen processen-verbaal (of proces-verbalen....weer die nieuwe spelling?!?!) uitgeschreven.
- die mountain-bike paden moet je niet lopen, want dat geeft toch wel enige wrijving (diplomatiek uitgedrukt). een advies aan de jagers om die paden te vermijden zou op zijn plaats zijn, denk ik.

Edwin PE5EDW (VERON Zaanstreek)