Het was weer zover...onze team captain Dick Fijlstra/PA0DFN had Tommie/NL-13197, Björn/PD4BWD en ondergetekende weer eens uitgedaagd (en daar is ie goed in!) om eens naar het Kiev Spring 2007 event te gaan. Het ging om een serie van vier zware ARDF jachten in de bossen in en rond de Ukraïnse hoofdstad Kiev. Voor we het wisten hadden we met zijn vijfen (, want ook Jenny/NL-12125 ging natuurlijk mee) een vlucht naar Kiev geboekt en op zaterdagochtend 28 april tegen 05:00 uur liepen we op Schiphol rond op zoek naar KOFFIE!!! Het bleek rustig te zijn en voor we het wisten waren we op weg naar Kiev waar we volgens schema aankwamen en tegen verwachtiging in waren we ook zo door de douane en paspoortcontrole heen en wachtend op het ontvangstcommittee.
Het duurde even voordat Igor Lazarev/US0VA ons kwam verwelkomen. Het was een hartelijk weerzien van een klein deel van de grote "ARDF Sports Family". De Chrysler Voyager van Igor bleek niet helemaal lekker te lopen (miste was motorvermogen/cilinders) en we kwamen uiteindelijk wat later aan in Koncha Zaspa ergens ten zuiden van Kiev. We zouden daar tot en met 5 mei verblijven in een schijnbaar verlaten Sanatorium genaamd "Smina". Best een luxe accomodatie vergeleken met waar de andere 315 sporters in gelegerd waren. Wij hadden geen recht op klagen.
Zaterdagmiddag was de officiële opening van het evenement, waarbij op het centrale plein (van een voormalig sovjet scouting kamp) alle sporters samenkwamen onder de vlag van eigen land en een bordje met de naam van het land. Björn en Dick stonden uiteindelijk met een grote groep gedelegeerden van elke land vooraan en ontvingen een aandenken vanwege het 50 jarig bestaan van ARDF in de Ukraïne, ja..het was een jublieum Kiev Spring 2007. Ook zou vanaf 1 mei tot het eind van het jaar de special event call EM50ARDF geactiveerd worden.
De zondag daarop kwam de eerste uitdaging voor ons team en werden we verscheept met alle 320 deelnemers en verzorgers naar een uithoek in het noordoosten van Kiev nabij een krachtcentrale. Daar was een bos van zo'n 15 vierkante kilometer het strijdterrein van de eerste 80m jacht. Opmerkelijk was dat de eerste twee wedstrijden de timing cycle 5 minuten was, maar voor de laatste twee wedstrijden had men een nieuw systeem, waarbij de vossen elkaar na 30 seconden al zouden afwisselen, een 2,5 minuten cycle dus (en dat betekent dat je kan blijven rennen..., heel fijn!!), maar bleek wel erg prettig te werken. Het waren officiële wedstrijden met alle facetten van dien. Bij aankomst direct de ontvangers inleveren en in het wachtgebied plaatsnemen tot tien minuten voor jouw startijd (kon wel eens twee uur later zijn) en dan SI-chip clearen/checken, kaart in ontvangst nemen, snel plakken en knippen en start/finish cirkels intekenen van resp. 750m en 400m doorsnede waar geen vossen zouden staan. Daarna de peildoos weer pakken en de laatste 5 minuten aan de startlijn wachten op de verlossende Piep, Piep, Piep, Piep, PIEEEEEEEP en gaan met die banaan! Koptelefoon inpluggen en beginnen met peilen van vos 1. Er was geen sprake van voorpeilen, gewoon rennen. Omdat ik met mijn 44 jaar in de M40 groep deelnam hoefde ik één vos minder te zoeken (altijd vos 5). Ik ging direct maar naar de meest noordelijke vos (4) om daarna scherp af te buigen naar het zuiden richting vos 3, 2 en terug naar 1 en finish. Het bos was redelijk goed doorloopbaar, maar had toch wat verradelijke stukken (plotseling opdoemende hekken, privé terreinen en dichte struiken). Uiteindelijk bleek het een tocht van zo'n 10 kilometer en met 77 minuten op de teller kwam ik als 15e van de 17 over de meet.
Uitgeteld als we waren zijn we nog even de stad in geweest en zijn we 's avonds onder het genot van wat lokale versnaperingen (Vodka en Pivo) naar bed gegaan. Lunch en diner stond in het teken van Borsjt en Plemp (of Plov...) en meer onduidelijke substanties die overigens wel te eten waren (voor sommigen onder ons), ook een ontbijt met Spaghetti en gebakken lever werd ons niet bespaard. Op naar dag twee, met de 2m ARDF in de stadsbossen van Kiev (maar die locatie wisten we toen nog niet en Dick had ons met een frons verteld dat het hopelijk niet daar zou zijn....pech dus voor ons!!)
Program
28 April (Saturday)
- Arrival of participants, Registration, Jury and Team Leaders meeting
- Opening Ceremony.
29 April (Sunday)
- Band 3,55 MHz - 2W. (MO - 3.60 MHz) cycle - 5 min.
30 April (Monday)
- Band 144,12 MHz - 1W. (MO - 145,9 MHz) cycle - 5 min.
1 May (Tuesday)
- Band 3,55 MHz - 2W (MO - 3,60 MHz) cycle - 2,5 min.
2 May (Wednesday)
- Band 144,12 MHz - 1W (MO - 145.9 MHz) cycle - 2,5 min.
- awarding and closing ceremony "Kiev Spring - 2007"Team and Age Categories of Competitors
The competition is individual-team. Team consists of 3 participants in each competition and age category from CIS, club, region, town.
Men: M60, M50, M40, M21, M19, M16, M14.
Women: W50, W35, W21, W19, W16, W14.
The team result of each age category is summed apart for 4 days: the 2 best results from team.
The number of sportsmen taking part individually is not limited.Loopkaarten
(het driehoekje geeft de start aan en het rondje is de finish)
Wedstrijd dag 1
Wedstrijd dag 2
Wedstrijd dag 3
Wedstrijd dag 4 is helaas nog niet digitaal beschikbaar
Het weer was wat minder aan het worden en het was zelfs wat fris. Het werd dus het stadsbos in zuidwestelijk Kiev. We kregen aan de start weer een mooie kleurenkaart uitgereikt en die gaf bergen en dalen, waterpartijen en diepe geulen aan, maar we hadden er weer erg veel zin in. Van tevoren had Vasily Romanenko (onze persoonlijke trainer/coach en ex-wereldkampioen ARDF uit Kiev) ons al een oude kaart laten zien en ons gewaarschuwd voor bepaalde delen van het bos die zwaar terrein verrieden. Maar zoals het altijd gaat, daar liep ik dus gewoon in vast. Als je de afstanden iets onderschat ben je voor je het weet in dat terrein. Ik dacht nog wel toen ik uit wat struikgewas kwam en naar beneden keek.."Hé, een pad"... en ik dus naar beneden geklauterd en daar aangekomen bleek het een semi-droge rivierbedding te zijn waar je dus never nooit op kon lopen. Er bleek maar bitterweinig houvast aan de kanten op de bodem van die geul en ben eenpaar keer flink uitgegleden. Ik was toen op weg naar vos 1 en die was keihard, zelfs in die geul. Toen ik aan het einde van die geul kwam en in een versmalling omhoog ging stapte ik nog bijna op een halfvergane dode hond....whoooooeeeee!!! Bad smell en veel vliegen....! Gelukkig bleef de Borsjt stevig in mijn maag zitten. Ik kwam toen uit bij een stukje bewoonde wereld en die vos bleef maar hard en in het Noorden. Uiteindelijk moest ik nog twee (!!) kilometer verder bovenop een berg zijn (dat verklaarde de sterkte van de vos). Naar beneden en op weg naar vos twee kwam ik Björn en later Jenny tegen. Ook kwamen we "Zout" tegen van het "Peper en Zout stelletje". Eén van twee mooie meiden uit St. Peterburg (foto was gemaakt tijdens het WK 2006 in Bulgarije), één met zwart haar (Peper) en één met blond haar (Zout) die we veelal aan elkaar geklit ("als een stelletje") tegenkwamen. Hebben we later met het Hamfest nog best mee gelachen...
Toen we allemaal weer bij de finish waren werden we weer getrakteerd op een heerlijke en overvloedige pic-nic die weer door Lena (dochter van Vasily) was geprepareerd. Volgens mij waren er maar weinigen die na de strijd zo'n goede verzorging kregen.Wat er op dinsdag gebeurde was het volgende. Het was koud buiten, Igors auto liet hem een beetje (erg) in de steek en we gingen met de bestelbus van Vladimir (een kampioen uit de M21, waar Björn en Tommie het tegen op moesten nemen). Die bus zouden we nog wel vaker zien, want Igors Voyager begon steeds erger te klinken. Bij de start gingen wel gelijk in de magere zon zitten, daar werd het zelfs plaatselijk nog druk. Maar het begon plotseling nog licht te sneeuwen ook!! Uiteindelijk hebben we er niet echt veel last van gehad, want door al die adrenaline en hardlopen was het alleen maar "bos, vos en jager" verder niets. De tocht bleek best zwaar en lang. Maar de grote klapper was het finish corridor. Normaal zo'n tweehonderd meter, nu ruim een kilometer!!! De official zei het wel bij de Finish vos (vos 6), maar dat verstonden we niet. Wat een domper als je al helemaal kapot bent. Hierdoor kwam het (onder meer) dat Björn 9 seconden buiten de tijd was, want hij was al krap in de tijd, maar verkeek zich dus op de finish en we hebben later bepaald dat een sanitaire stop altijd 9 seconden te lang duurt...hi.
Op Woensdag werd het weer weer wat beter en gingen we op voor de laatste jacht op twee meter. Deze en de vorige (80m) jacht werden gedaan met een 2,5 minuut cycle voor de vossen. 30 seconden aan en dan 2 minuten uit. Heel verfrissend en leuk. Hoef je niet zo lang te wachten als je de vos gemist hebt, maar je kan nu blijven rennen (of was het dan toch niet zo leuk...?!).De laatste jacht zou ons uiteindelijk vlak bij het centrum brengen waar het basiskamp en ceremonieplaats was. Het was een tocht met wat heuvels en zandgronden, maar met een lekker doorloopbaar bos. Tot nu toe had ik met de wedstrijden nog geen vos gemist en dat zou nu ook niet meer gebeuren. Met alle vossen geklokt op de SI-card (een speciale chip aan je vinger die de knipkaart vervangt) liep ik de finish binnen en kon weer zo het busje in voor weer zo'n lekker maaltje. Tommie kwam binnen en liet zich theatraal vallen naast de bus. De meiden Romanenkova (zo schrijf je het geloof ik als het om vrouwen gaat) schrokken en vroegen of hij echt bewusteloos was....wij zeiden natuurlijk volmondig JA..., lachen dus.
We zijn na afloop ons wezen opfrissen, want later op de dag (bleek in de avond...) zou het Hamfest er zijn. Het was heel gezellig met erg veel (redelijk goede) Cognac, Wodka, Wijn, Bier, beetje fris was er ook en veel lekkere hapjes. Tommie en ik lieten ons de Cognac goed smaken. En we hebben ook nog wat "ARDF Team Nederland" stickers uitgedeeld. Op aanraden en voordracht van Dick heb ik een speech gehouden om de gastvrijheid en de ervaringen die wij hebben gekregen te benadrukken. Het is een gewoonte dat vanuit elke groep gespeecht wordt en zodoende was ik het bokkie. Mijn speech werd direct vertaald door Lena en er was groot applaus en vele heildronken op goede gezondheid en traditie. Er waren vele speeches die avond, want zo schijnt dat daar altijd te gaan. En Tommie had ook nog achteraf een vage herinnering dat hij zich de Cognac erg goed had laten smaken...we gingen gelukkig op tijd weg. Want het begon wel ERG goed te smaken. Björn had zich omringt door Hongaren en was daar met Dick en Jenny lekker aan het feesten. Ik heb nog wat rondgelopen om nog wat mensen persoonlijk te bedanken (met heildronken) en al met al was het een gezellige bedoening geweest voor alle sporters. Het was wel grappig dat Peper en Zout precies tegenover Tommie en mij kwamen zitten, later ontdooiden ze een beetje konden we wat praten in gebrekkig Engels en met wat vertaling door Lena (totdat iedereen vloeibaar Swahili sprak).
Donderdag waren we om 11:00 uur al weer fris en fruitig (hi) in Kiev voor een dagje in de stad. Lekker rondgelopen en eigelijk wilden we naar de Radiomarkt, maar daar bleek een vloek op te rusten, want hoe we ook ons best deden er kwam steeds iets tussen (meestal een Igor). Volgend jaar maar weer eens proberen. Tegen het middaguur kwam er een dreigend noodweer opzetten en met z'n drieën gingen we schuilen in een heel klein leuk restaurant met de naam "Kolibrie". Heerlijk gegeten en toen we weer buiten waren scheen de zon weer. Na de lunch hebben we met Igor een rendezvous gemaakt en zijn we naar het Chernobyl museum geweest in de stad. Dat was een zeer indrukwekkende tentoonstellingen van alles wat daar gebeurd was in beeld en geschrift (alles veilig, geen radioactieve spullen daar aanwezig).
Vrijdag gingen we een extra training doen (gewoon een volwaardige 2m vossenjacht van een kilometer of acht) die zou worden uitgezet door Vasily. We moesten verzamelen op een plek ergens Noordelijk van waar ons apartement was en in vol ornaat namen we het openbaar vervoer naar dit rendezvous punt. Al die mensen in de bus keken hun ogen uit (en anders staken wij ze er wel uit met onze antennes..hi). We kwamen precies op tijd aan in het gebied waar de derde dag de 80m jacht was geweest (een beetje bekend terrein dus). We moesten eerst een kilometer of vier lopen naar de startplaats en daar werden we door Nikolay Velikanov één voor één afgestart. Vos 2 deed het niet goed (die zat nog in het 30 sec. ritme van de vorige jacht en was niet of nauwelijks te horen). Verder was vos 5 de thuis vos en al met al was het een erg leuke en leerzame training. Voordat we van start gingen hadden de gasteheren/vrouwen al een flink vuur gestookt in het bos (!!! nachtmerrie van menig SBB boswachter) en toen we uiteindelijk allemaal terug waren hebben we heerlijk gegeten van de barbeque en al die andere lekkernijen (, waaronder natuurlijk wijn, wodka en cognac en gedroogde vis). Het was erg gezellig en ik heb er zelfs nog een gouden medaille aan overgehouden als snelste in mijn categorie M40 (ik was tevens de enige...hi). Ook Björn en Tommie werden gedecoreerd. Met dank aan de familie Romanenko voor de geweldige training en aan Dick en Jenny omdat die Vasily zover hebben gekregen dit te doen.
Na terug te zijn gegaan naar het apartement om op te frissen zijn we de stad in gegaan en hebben een beetje rond gedoold. Later in een Beatles café (The Cavern) geweest waar we gegeten hebben en wat gedronken. Later kwam Igor daar ook heen en hebben we Kiev-By-Night bekeken. Wat een licht en leven!! Een geweldige ervaring. Na deze laatste groet aan Kiev zijn we terug gegaan en hebben de volgende ochtend de koffers gepakt om weer huiswaarts te keren.
Igors auto was bij de garage en gelukkig had hij ene Leonid (die ook wel eens in Nederland is wezen jagen) bereid gevonden om ons naar het vliegveld te brengen. Gelukkig maar, want Tommie was een beetje zenuwachtig over of we het zouden redden. Maar dat bleek geen enkel probleem (al kreeg deze auto ook halverwege een eigenaardig bijgeluid boven de 120 km/u.... "niet op letten!!" zei Tommie wederom iets nerveus). Dick en Jenny die de laatste paar dagen bij Vasily en Lena te gast waren zaten reeds op ons te wachten. We werden uitgeleide gedaan door onze goede vrienden uit de Ukraïne die ons deze afgelopen week zeer hartelijk en gastvrij hebben onthaald.
De terugreis met Ukraïnian International Airlines was prima. Eindelijk weer eens gewoon warm eten aan boord i.p.v. die eeuwige goedkope snack. En dan die lederen stoelen...heerlijk!!
Volgende internationale wedstrijd wordt de Regio 1 ARDF kampioenschappen in Polen ergens in September. Na Kiev Spring kunnen we alles aan!!! Tot zover mijn verslag, ik hoop dat jullie er van genoten hebben. En ik nodig een ieder ook uit om deel te nemen aan de Nederlandse Kampioenschappen ARDF.
Edwin Verburg /PE5EDW,
VERON Zaanstreek R46